Mocno pomrańczowe LEBKUCHEN

Mieszkałam w domu, który miał swoją historię. Był cały z czerwonej cegły, w korytarzu (żadnym tam przedpokoju) miał piękne poniemieckie płytki, które wzbudzały zachwyt każdego, kto był u nas po raz pierwszy. W tym domu, przez rok czasu mieszkały dwie rodziny, niemiecka i polska. 

W roku 1944 lub 1945 część mojej rodziny została przesiedlona z Kresów Wschodnich. Zostali niczym Kargul i Pawlak, przetransportowani pociągiem towarowym  na północny-wschód Polski. Mój dziadek, który przebywał wtedy na przymusowych robotach u niemieckiego gospodarza na południu kraju, sprowadził babcię wywiezioną na północ. Do dziś pozostaje dla mnie tajemnicą, jak w tamtych czasach udało mu się namierzyć babcię na drugim końcu kraju...

Kiedy już zamieszkali razem, musieli dzielić dom z rodziną niemiecką, która dostała nakaz przesiedlenia się do Niemiec. I tak razem mieszkali przez rok czasu. Dzieci się ze sobą bawiły, rodziny się zaprzyjaźniły. Moja mama przez długie lata pamiętała kilka słów w języku niemieckim, których nauczyła się właśnie od swoich niemieckich rówieśników. 

I to oni właśnie, kilkadziesiąt lat później, dwa razy w roku przysyłali nam paczki na święta. A w tych paczkach słodycze jak marzenia! Pachnące czekoladą, marcepanem! Gumy Donald i czekolady Alpina. Pierwsze Toffifee, po którym trzymałam opakowanie przez ponad rok za szybą. Kandyzowana skórka pomarańczowa, z którą nie wiedziałyśmy co zrobić... Kawy i bakalie. Mydełko Fa i pasty z Aquafresh z trzema paskami. Kartki świąteczne, o których w latach 80-tych można było tylko pomarzyć. Bucik z czerwonego plastiku cały wypchany słodyczami. Trzymałam w nim później przez długie lata kredki :) Słoik nutelli i lebkuchen właśnie.

składniki:

•  370 g mąki 
• 300 ml miodu
• 125 g zmielonych migdałów 
• 120 g stopionego masła
• 1 1/2 łyżeczki mielonego cynamonu 
• 1/2 łyżeczka mielonej gałki muszkatołowej 
• 3 płaskie łyżeczki przyprawy korzennej (dałam domową)
• 1 płaska łyżeczka sody oczyszczonej 
• 1/2 łyżeczki proszku do pieczenia
• skórka otarta z jednej sparzonej pomarańczy
• 100 g kandyzowanej skórki pomarańczowej  

Mąkę przesiewamy i mieszamy z migdałami, sodą, proszkiem i przyprawami korzennymi. Na środku robimy wgłębienie i wlewamy w nie miód i stopione masło, cały czas ucierając. Na końcu dodajemy startą i kandyzowaną skórkę pomarańczową. Wyrabiamy i wkładamy ciasto do lodówki na ok. 1 godzinę. 

Po tym czasie z ciasta robimy kulki wielkości orzecha włoskiego (można je wcześniej lekko spłaszczyć), układamy na blaszkach wyłożonych papierem w dość sporych odstępach. Pieczemy w temperaturze 180 st. przez ok. 15 minut.

lukier:

• 125 g cukru pudru
• 1 łyżeczka soku z pomarańczy

Cukier puder łączymy z sokiem z pomarańczy, ewentualnie można dodać odrobinę wody. Kiedy ciastka wystygną, oblewamy je na kratce lukrem.

Smacznego!